Rabu, 23 April 2008

ya...

Aku puas dengan sepi...
aku puas dengan hening...
tanpa batas kulayangkan pikirku lewati pekatnya malam
kuhenbuskan kebusukan aroma jiwa merebak ke 7 penjuru angin

Aku diam dalam diam
lalu tersenyum
meski kepahitan kukecap begitu hebatnya

Aku puas dengan sunyi...
aku puas tanpa suara...
meski terlihat bodoh...tapi aku tak lebih bodoh dari_mu
yang selalu dalam kepalsuan riang
sedangkan darinya kupetik damai...

Asu...Kirik...

Asu...
yan pancen ngono aja sok gampang jenggong Le...
seprana-seprene mung bisa gawe cuwa...
semana suwene mung agawe gela-gelaning kalbu
Apa ra nyadar yen sakiwa tengenmu duweni tresna marang kowe???

Kirik...
yen pancen ngono aja sok gampang mbaung Le...
apa kang wus kok guritke ing ati ora bisa ilang ngono wae...
mung bisa ilang yen kok-kumbah karo getihmu

Asu...Kirik...
aja mung bisa jenggong lan mbaung Le...
yen kowe isih duwe karep kabagusan...